Afgelopen woensdag kon ik voor het eerst in drie jaar weer eens meer dan 5 km hardlopen. Ik vond het geweldig. Moest er wel lang van bijkomen, want het was nogal warm.
Na een periode van verminderd hardlopen (zo’n 9 maanden) had ik moeite om weer op te bouwen, mijn voeten kregen geen goede bloedtoevoer of iets dergelijks. Ze ‘stierven af’. Ik heb tussendoor wel eens weer geprobeerd om te beginnen, maar het bleef steken op 10 of 15 minuten, waarna ik echt moest stoppen met mijn ‘klompvoeten’.
In april heb ik de eerste afspraak met de fysio gemaakt. Dit was de allereerste keer dat ik naar een fysio ging. Dat ik nu ook echt ging, was omdat ik ook bij de gewone atletiektraining nu tintelingen kreeg in mijn voeten. En de clubfysio zei dat er echt wel wat aan te doen was. Bij de fysio bleek een verminderde mobiliteit in mijn enkel te zitten, en na een paar sessies trekken en rukken knakte mijn linkerenkel de goede kant op, en ook de rechter werd iets soepeler.
Na nog wat aanvullende oefeningen voor stabiliteit en mobiliteit van de rug mocht ik weer wat langer dan 20 minuten de weg op. Had ik voor de vakantie nog een kleine terugval met veel pijn gehad, nu na de vakantie kon ik echt prima doorzetten. En werd het bijna weer leuk om hard te lopen.
Op zaterdag liep ik 30 minuten met het idee dat er wel meer inzat. Op dinsdagavond had ik dus een rondje van 5 km gevisualiseerd voor de woensdagochtend. En de hardloopkleren aan voor het naar school brengen naar de kinderen. Geen enkel zicht om het dus te vermijden.
Jammer genoeg was mijn gevisualiseerde rondje tekort en moest ik tussendoor bedenken wat nog een goede aanvulling was. Werd het toch wel mentaal zwaarder van. Maar maakt wel dat ik nu trots kan rapporteren dat ik 5,5 km heb hardgelopen. Met trouwens een hoogteverschil van 12 m erin.
